Join the army
Toen mijn vader mij rond mijn 14de vertelde dat hij er een vriendin op nahield en aankondigde dat hij mijn moeder zou verlaten op de dag dat ik mijn dienstplicht had vervuld keek ik van deze boodschap niet echt raar op.
Teveel voelde ik mij vervreemd van mijn ouders , het klopte gewoon niet voor mij.
Is niet zo dat ik niet van ze hield , maar er was op het emotionele vlak ook een afstand.
De boodschap van dienstplicht dat was nog ver van mijn bed , daar maakte ik mij toen ook verder geen zorgen over.
Was nog Duitser ook toen , dat werd in de aanloop ernaartoe wel nog ff gefikst toen ik 16 werd.
Marcel werd Nederlands staatsburger door toedoen van mijn vader , zelf geloofde ik toen al niet in nationaliteiten , die zelf altijd Duitser gebleven is bis zum bitterem ende.
Op school bakte ik er niets van , net als mijn beste maat op zijn school.
Zakte voor mijn diploma en werd te kennen gegeven dat ik te sfeerbepalend voor de klas was.
Men wenste mij niet meer terug te zien.
Vervolgens jaar overdoen op de LTS Schaesberg.
Met als eindresultaat diploma bouw.
De vlag kon uit vond mijn vader , wat mij zelf enorm stoorde toen , omdat er weinig interesse was geweest over wat ik leerde en deed op school.
Hij zal er ongetwijfeld zijn redenen voor gehad hebben , de vlag uithangen.
Aangezien ik verder niet echt een ambitie richting arbeidsmarkt of scholing had besloot ik vervroegd in het leger te gaan met 17 toen ik de oproep kreeg.
Dat beviel heel goed.
Je werd fysiek flink aangepakt , afzien op de oirschotse hei.
Samen met een groep jongens vanuit alle windrichtingen , grotendeels vreemden voor elkaar ,ergens door dik en dun samen doorheen gaan.
Uit alle lagen van de bevolking zaten we daar samen.
En in de avond dan was het feest , bier voor een kwartje en blowen op de kamers.
Eerst met een select clubje gekken uit het hele land , de meesten echter afkomstig vanuit de randstad.
Daar zaten een paar leipe figuren tussen.
Halverwege dienstplicht had elke Jan Soldaat het op een drinken gezet tijdens de avonden , en had iedereen , maar dan ook echt iedereen van de +- 40 gasten waar ons peloton uit bestond aan een joint getrokken.
Zal nooit die gast vergeten die Mick Jagger perfect kon nadoen , met dezelfde lichaamsbouw als de zanger van The Stones.
Ik zal ongetwijfeld een keer echt in mijn broek gepiest hebben van het lachen wanneer hij dit deed op de kamer.
In het bijzijn van 15+- benevelde en uitzinnige gasten vanuit alle windrichtingen van het land.
Ik was al gauw om.
Dit leventje beviel mij wel.
Wilde beroeps worden.
Was al gauw close met een paar beroeps en kreeg al vrij jong de verantwoording over een voertuig en een groep of 10 jongens.
Ik besloot dat ik bij de speciale eenheden wilde , had er echter geen notie van dat ik Engels in mijn talen pakket miste.
Dus die vlieger ging niet op.
Was per definitie meteen genezen van mijn beroeps-ambities.
De beroeps zelf juichten dit toe.
Vertelden dat het allemaal niet veel inhield.
Dat had ik inmiddels zelf ook uitgevogeld.
Uiteindelijk zul je de bevelen dienen op te volgen , dat was grotendeels de hele bedoeling van de training.
En wat praktisch gedoe zoals conditie en wapenkennis.
We noemden en werden kannonenvoer genoemd , zandhazen.
In de weekenden zag ik mijn maten thuis.
Daar ging het feest door van de avonduren op de kazerne.
Veel drinken en blowen.
Van de trein af stappen in je militaire kloffie , je vrienden opzoeken op de plekken waar je hun vermoedde aan te treffen.
Of direct naar de stuff-boer die mij inmiddels als vaste klant aan de haak had.
Waar ik soms dan ook een vriend aantrof.
Paar waterpijpen roken om vervolgens dan stoned naar huis te gaan , afvragend of mijn ouders niets zouden opmerken.
Wat dus nooit het geval was , of ze lieten dit nooit merken aan mij.
Soms voelde ik mij schuldig over dit stiekeme gedrag van mij.
Maar dit gevoel duwde ik dan vermoedelijk weer gauw ergens weg.
FF bijkletsen , omkleden in vrijetijdskleding en op stap , met ons bandje repeteren , concertbezoek , op stap , rondhangen , en weer terug op zondagavond om daar weer de draad verder op te pakken met blowen en zuipen.
En onzin uitspoken.
Zoals geüniformeerd in het fontein te stappen op de kazerne en kopje onder te gaan voor een weddenschap van een geeltje ( 25 gulden ).
Uiteindelijk zwaaide ik af en vertrok de laatste keer vanaf kazerne naar huis.
Inmiddels was ik hetgeen mijn vader mij had verteld helemaal vergeten.
Dus toen hij idd op die ochtend opeens met zijn koffer in de keuken stond en tegen mijn moeder vertelde dat hij ging vertrekken , toen kwam hetgeen hij mij een paar jaar eerder had aangekondigd weer boven drijven.
Dit was geen leuk moment , trust me.
Voor mijn moeder , hondstrouw , viel de hele wereld ineen.
Ze heeft dit voor zover ik kan inschatten nooit echt verwerkt.
Ik bleef dus bij mijn moeder.
En kreeg al haar wrok richting mijn vader op mijn bordje.
Ik bezocht mijn vader zonder dat ik dit aan haar vertelde , aangezien er anders gezeik van kwam.
Zelf raakte ik nog meer op drift.
Mijn vader en moeder hadden vooraf al geen echte grip meer op mij.
Nu nog minder.
Zo richte ik bijvoorbeeld de zolder in als drugshol , wanneer we op stap waren geweest deden we daar crashen , blowen en vervolgens tot de volgende ochtend onze roes uitslapen.
Mijn moeder lag dan meestal te slapen.
Pas toen ze doorkreeg dat ik drugs gebruikte, samen met vrienden , kwam ze wel eens naar boven om mij de huid vol te schelden.
Het gebruik hiervan had ik inmiddels opgebiecht.
Maar gevolgen had dit niet echt voor mij.
Wat had ze ook kunnen doen , ik was echt onhandelbaar toen.
Mijn beste maat en ikzelf wilden al een tijdje thuis weg.
Hadden geprobeerd iets samen te huren maar kregen op de woningbouw Kerkrade te horen dat 2 mannen in een huis ongepast was en dat ze weigerden hieraan mee te werken.
Inmiddels was onze vaste stuff boer verhuisd van Kerkade centrum naar de grens , nabij de Nieuwstraat.
Biznizz was boomin en met het verdiende geld wilde hij , idealistisch als hij was iets goeds doen.
Een wooncommune stichten.
Daar hadden mijn maat en ikzelf wel oor naar.
Dus riep men een stichting in het leven die vervolgens een pand huurde.
We gingen dit met 4 man bewonen.
Inmiddels was mijn maat voor hem begonnen te werken , gezien de drukte kreeg onze dealer het niet meer bijgebeend.
Zelf heb ik in die tijd 12 ambachten en 13 ongelukken gehad.
Of trok van de ww of sociale dienst.
Maar wat ik echt ambieerde was dat baantje , hasj dealen.
Easy money.
Status binnen de sub-cultuur waar ik in leefde.
En die kans bood zich aan rond mijn 19.
Ik werd gevraagd om het team te komen versterken.
Samen met mijn maat bestierden wij grotendeels de boel.
Werkten in de shop.
Zorgden voor de inkoop en bevoorrading.
Onze 'werkgever' had het druk met andere zaken.
Liet ons onze gang gaan.
We verdienden goed geld samen.
Leefden het rockstar leventje , althans die indruk had ik toen.
Woonden allemaal samen in een huis waar altijd wat loos was.
Er werd samen door ons in dit pand gemusiceerd , of naar Van Kooten & De Bie gekeken.
Natuurlijk werd ook in dit pand stuff verkocht.
En diende deze als stash , opbergplaats voor grotere hoeveelheden.
Deze levenstijl beviel mij wel , dit was wat ik voor ogen had.
Spanning lag altijd op de loer.
De meiden vonden je interessant, vooral die uit duitsland, de zogenaamde drugstoeristen.
Je wist dat politie je in de smiezen had.
Met regelmaat werd ik aangehouden op de weg , fouilleren , auto napluizen ,of na het nachtelijk stappen.
Blazen enz. maar wonderbaarlijk koste mij dit nooit het rijbewijs.
Ik liet mij niets vertellen, ze probeerden tevergeefs respect af te dwingen bij mij.
Soms kwam het wel eens tot een handgemeen met hun voordat het ze lukte om mij in de boeien te slaan.
Ze maakten deel uit van het systeem wat ik verafschuwde ( hypocriet natuurlijk , een uitkering vond ik dan wel weer handig ).
Moest niets van ze hebben.
Mijn attitude was Fuck the system.
Punk muziek luisteren en Carlos Casteneda lezen.
Gooide er ook nog een summer of love sausje overheen.
Mediteren en yoga doen..
De eerste keer heroïne gebruik lag 2 jaar terug.
Maar er zat wel heel langzaam een 'stijgende' lijn in.
2de keer jaar later , schat ik in.
3de keer half jaar later , dit tot mijn 21ste ongeveer elk half jaar schat ik in.
Binnen onze groep was ik de enigste die dit alleen deed.
Samen gebruikten wij veel drank , hash , xtc wat opeens voorhanden was eind 80er jaren , paddestoelen en lsd.
Maar opeens ging het hard.
Het werd regelmatiger dat ik bruin ( heroïne ) ging gebruiken.
In mijn jeugd waren er waarschuwingen zat geweest.
Maar de verleiding en impulsiviteit , naïviteit waren te groot bij mij om voldoende weerstaand te kunnen bieden.
Zoals de waarschuwing uit de songtekst van onderstaand lied.
Mede geschreven door een enorm muzikaal talent , Tommy Bolin , die helaas op veel te jonge leeftijd overleden is aan een overdosis.
Lyrics of Dealer by Deep Purple
If you fool around
With the dealer
Remember soon
You′ll have to pay
He'll creep behind you
Like a hunter
Just to steal your soul away
I don′t want no one
Messing with my woman
But just the same
I don't wanna see nobody
Fooling with you
If you're snowblind
Madonna can hold you
But if you don′t understand
There is nothing she can do for you
Running from the dealer
Trying to save your soul
I can feel the fire
Coming from inside you
I know what it′s like
Cos I've been burned before
Ain′t no mercy
In the hunger but
You're a fool to yourself
Cos your dealer keeps you begging for more
Running from the dealer
Trying to save your soul
In the beginning all you wanted
Was the calm before the storm
If the bluebird plays the eagle
He finds his song will turn to stone
Dealer
Writer(s): David Coverdale, Tommy Bolin
In de jaren dat ik op straat leefde spookte dit lied dagelijks door mjjn hoofd.
De boodschap werd me toen pas pijnlijk duidelijk gemaakt.
En ook tegenwoordig vergezeld het mij nog vaker , als een soort lijflied.
Tuurlijk heb ik in die paar jaar allerlei tussen diensttijd en de 'scene' doldwaze dingen gedaan en beleefd.
Daar wil ik echter niet over uitweiden.
Net als over het verdriet dat ik heb veroorzaakt bij familie en vrienden die ik gedaan heb , aangestuurd door verslaving.
Die dragen in deze context voor mij niet bij aan de inhoud en reden waarom ik deze blog ben gestart.
Bedankt voor je verhaal Marcel ❤️
BeantwoordenVerwijderen