Teenage daydream

Mijn ouderlijk huis stond dus op de Nieuwstraat te Kerkrade.

Een bekende en bij sommigen een beruchte straat in Kerkrade.

Deze lag op de grens met West-Germany.

Het was een brede straat met in het midden een muurtje , deze markeerde de grens.

Er werd vroeger in de grensstreek vaker gesmokkeld , waarbij ook vaker de Nieuwstraat als oversteek plaats gebruikt werd door de smokkelaars.

Voor drank en tabak.

Toen ik er opgroeide was dit veranderd in het oversmokkelen van drugs , door zowel duitse drugsgebruikers en dealers alsmede Nederlandse.

Openlijke arrestaties waren geen zeldenheid.

Doordat ik hier vaker getuige van was ging ik dit na enige tijd niets bijzonders meer vinden.

Dit hoorde gewoon soms bij het straatbeeld.

Muziek was de gemeenschappelijke noemer waardoor vriendschappen ontstonden tijdens mijn puberteit.

Op zoek naar leeftijdsgenoten die van dezelfde muziek hielden , heavy metal en die dingen ondernamen die hier mee samenhingen.

Op stap gaan.

Muziek uitwisselen.

Concerten bezoeken.

Of in het weekend naar de verschillende jongencentras , die er in de tijd veelal bestonden in de regio zoals Nova Zembla te Heerleheide of de Sheltur in Brunssum en het Oratorium te Waubach.

Inpoet en Femina te Heerlen.

In Kerkrade hadden wij Ahimsa.

Hier troffen we elkaar om de week op de zaterdagen , sommigen van ons waren actief als vrijwilliger op de locatie , zo rond ons 15de levensjaar.

Zelf wisselde ik op de 2 wekelijkse zaterdagavond die wij deden organiseren tussen dj-en of werken achter de bar.

Er werd door de meesten toen al flink gedronken.

Achter de bar staan betekende voor mij dus flink keilen , en gratis pilsjes uitdelen voor vrienden of vriendinnen.

Er waren wel maatschappelijk werkers actief , die vonden het wel allemaal prima.

Ondersteunden ons bij het organiseren van concerten op de locatie zelf of busreizen naar festivals of concerten in Nederland of buitenland.

Meestal draaiden we de avonden op de zaterdag alleen , zonder toezicht.

Niet moeilijk voor te stellen waar dit dus vaker in ontaarde.

Laat ik het maar zo stellen , het was nogal chaotisch en vaker een zooitje.

Bij gelegenheid werd er ook geblowd , in de kelder van het jongerencentrum of buiten.

Door de week trok ik veel op met mijn beste maat , samen op onze kamers muziek uitwisselen en luisteren , of anderen vrienden die ik bezocht of hun mij.

We hingen ook veel op straat , rondom woonplekken van vrienden of het centrum van Kirchroa ( Kerkrade).

Niet moeilijk voor te stellen dat er dus ook dingen gebeurden zoals vandalisme , vernielingen of stelen.

Vaak vanuit verveling , in combinatie met impulsiviteit.

Een van de dingen die mij van straat hielden was drummen.

Middels een baantje op een fabriek had ik voldoende duiten gespaard om mij een drumstel te kunnen aanschaffen.

Na enig verzet waren mijn ouders akkoord en kon ik deze in de kelder plaatsen.

Kan nog steeds bewondering hebben ervoor dat zij er vervolgens nooit meer moeilijk over gedaan hebben wanneer ik er urenlang op zat te oefenen.

Is tenslotte niet het minste , het geluid wat een drumstel maakt in een woonhuis.

Blowen was inmiddels vrij vlug bij sommigen van ons uitgegroeid van sporadisch naar wekelijks naar dagelijks.

Van het kopen in de kroeg waren we al vrij vlug overgestapt van het kopen bij een huisdealer.

Hiervan waren er genoeg in Kerkrade.

Je kon hier niet alleen kopen , maar ook het gekochte op-puffen.

Eerst deden we dit nog middels een jointje of houten stuff pijp.

Toen we echter eenmaal de waterpijp ontdekten was deze manier van gebruiken hetgeen op 1 stond.

Niet iedereen in onze vriendengroep blowde.

Sommigen probeerden het eenmalig maar kregen een bad trip.

Die waren dan direct klaar 

Of vonden de uitwerking niets aangezien bij sommigen bijv. de lachkicks achterwege bleven , voelden zich slechts duf/suf erdoor.

Anderen deden er in eerste instantie niet aan mee , maar na verloop van tijd ( 1 a 2 jaar ) werd er toch mee gedaan.

Maar voor de gasten waar het wel voor werkten was het in het begin helemaal het einde.

En sloop langzaam de verslaving erin.

De werking neemt af , veranderd.

Je denkt meer nodig te hebben om het beoogde effect te bereiken.

Wat enkel een illusie bleek te zijn.

Zoals de eerste keren word het nooit meer.

Reflecterend hierop zou dit voor mijzelf een goed moment moeten zijn geweest om te stoppen.

Een soort van wake up call.

Maar voor mij werkte dat niet zo.

Ik besprak soms met oudere blowers mijn gedachten over de verandering door het gebruik.

Meende dat ik onverschillig en apathisch werd erdoor.

Deze spraken dit veelal tegen.

Ik dacht er vervolgens het mijne van.

Stoppen deed ik echter niet.

We hadden ons inmiddels ook in enkele panden , leegstaande huizen toegang verschaft.

Hier plaatsen we dan wat meubels die wij hadden gevonden bij het grofvuil in.

Dit werden dan onze 'illegale hangplekken'.

Hier speelde zich natuurlijk het een en ander af.

Paar van die mafklappers op een hoop.

Flink blowen.

Das vragen om toestanden.

Kan mij nog een keer herinneren dat wij met een groepje in zo een huis waren , kabaal te maken en we vanuit het raam politie met zwaailicht zagen arriveren.

Terwijl iedereen wegstoof terwijl er van beneden werd geroepen Politie , naar beneden komen , gingen mijn maatje en ikzelf in een muurkast zitten.

Het was pikkedonker in het pand , kaarsjes hadden we alvast uitgeblazen.

Op zeker moment betraden de agenten , voorzien van zaklampen de ruimte en speurder deze af.

De muurkastdeur was behangen met hetzelfde behang als de rest van de kamer.

Daardoor was deze lastig te ontdekken.

Soms verstopte iemand van ons zich erin om vervolgens iemand te laten schrikken wanneer deze nietsvermoedend kwam zitten puffen in de kamer.

Terwijl wij onze adem inhielden en het licht van de zaklampen door de kieren naar binnen vielen , en de mannen druk in gesprek waren over wat ze aantroffen , werd er toch uiteindelijk niet de deur opengetrokken.

We werden niet ontdekt.

Na enige tijd muisjestil in de kast te zijn gebleven en we zeker meenden te weten dat de dienaars van de wet weg waren barsten we beiden in een enorme lachbui uit.

De rest van ons was op andere manieren weggekomen.

Het pand werd vervolgens een van de volgende dagen gesloten , reden voor ons om weer een nieuwe stek te gaan zoeken.

Mijn maat waar ik samen met in de muurkast had gezeten overleed heel jong , 19 jaar.

Hij maakte zelf een eind aan zijn leven

Was uiteindelijk helemaal verward geraakt door drank en drugs.

Zijn vader was ook verslaafd geweest aan drugs en was hieraan overleden.

Zijn moeder had geen grip op haar zoontje.

Liet mij ook vaker merken dat ze niet wilde dat we samen optrokken.

Hij was 3 jaar jonger als mij.

Ik denk vaker aan hem , in liefdevolle herinnering terug.

Over hoe hij was toen ik hem pas leerde kennen , en hoe spijtig het is dat hij voor deze uitweg heeft gekozen toen hij niet meer wist wat hij moest met zichzelf.

Toen ik hem leerde kennen was hij 12 , deed mee met ons met blowen en stelen , was al een boefje maar ook een lief jong.

Ik had hem hiervoor moeten beschermen denk ik achteraf.

Rond ons 16de levensjaar nam een nieuw soort drugs zijn intrede.

Speed , ook wel pep genoemd.

Amfetamine.

Deze drug maakt dat je de vermoeidheid niet voelt , liters alcohol meer kunt drinken als gebruikelijk en toch op de been blijft.

Geen idee hoe vaak ik dit gebruikt hebt , wel het meest met mijn beste vriend.

Schat nu een keer of 20.

Vervolgens ook een paar keer Cocaïne.

Kan mij niet concreet herinneren hoe ik dit heb ervaren , weet wel nog dat we dit deden voordat we op stap gingen naar de locale discotheken waar wij ook wel eens kwamen.

Na een avondje stappen in Heerlen met enkele vrienden die allen enkele jaren ouder waren als mij stelde een hiervan voor om Heroïne te gaan gebruiken.

We waren met een auto onderweg en gingen midden in de nacht bij een dealer langs in Kerkrade langs om te scoren.

Gebruikt hebben we dit op een donkere  parkeerplaats , middels het roken op de aluminiumfolie.

Het zgn Chinezen, ook wel chasing the dragon genoemd.

De directe uitwerking van de smack ( heroine ) maakte dat enkele van ons compleet over de nek gingen.

Zo sterk is de uitwerking op je lichaam.

Ikzelf had dit ook , maar het gevoel wat dit middel gaf was iets wat ik nog nooit had meegemaakt.

Wederom was de trein vertrokken , met als voorlopige eindbestemming de scène op station Heerlen ( alhoewel dit wel nog enige jaren zou duren alvorens ik me daar zou bevinden ).