Rauschgift.
Een woord wat vaak voorbij kwam in mijn kinderjaren.
Doordat mijn ouders dit woord vaker gebruikten in combinatie met süchtige.
Doordat de duitse kranten die mijn vader meebracht er eind jaren 70 vol van stonden.
Er speelde zich destijds al de nodige ellende af rondom dit thema in de straat waar ik opgroeide , de Nieuwstraat te Kerkrade.
Veel drugshandel, drugsconsumenten uit Germany die na aankoop gingen zitten shotten in het openbare plantsoen.
Openbare drugsprostitutie middels tippelen of achter gesloten deur in de sex-club in straat.
In het begin was ik bang van deze mensen , die er vermagerd en verwilderd uitzagen.
Kende ik wel al vanuit het weekblad Der Stern die in dezelfde tijd het verhaal van Wir kinder vom bahnhof zoo afdrukte.
Iets wat ik las als ik wekelijks mijn oma en opa op bezoek was op de zondagochtend.
De Stern maakte deel uit van de leesmap waar hun een abonnement op hadden.
Het verhaal en de foto's die hadden een bepaalde aantrekkingskracht op mij.
Maar een user in vrije wildbaan is andere koek om live mee te maken voor een knaapje van 8.
Maar uiteindelijk raakte ik er steeds meer vertrouwd aan , aan het uitzien , hun gedrag , het aantreffen van spuiten in onze buurt.
Het had ook een bepaalde fascinatie , deze mensen die schijnbaar een heel ander leven leefden hetgeen wat mij zelf bekend was tot dan.
Iets waar mijn ouders mij voor waarschuwden , drugsgebruik en omgang met verslaafden.
Dat ik niet jarig zou zijn als zij er later achter zouden komen dat ik dit deed.
Ik kan mij herinneren dat mijn moeder soms zei dat die arme jongens en meiden er erg aan toe waren en dat zij dit betreurde.
Kan mij nog herinneren dat ik met een vriendje naar de bios ben geweest toen de film over Christiane.F draaide in Kerkrade.
De waarschuwing haalde ik er minder uit , de spanning van gebruik wel.
Vroeg me af hoe het voelde.
Inmiddels zat ik al een paar jaar op het middelbaar onderwijs middels LBO.
Had er niet veel van gebakken op de basisschool.
Stond veel op de gang.
Vaker nablijven op het kantoor van de Directeur.
Enigste boeiende lessen vond ik geschiedenis , handenarbeid en lichamelijke opvoeding.
Stimulatie vanuit mijn ouders was summier met betrekking tot je best doen op school.
Was niet echt een topic thuis.
Dit zette zich voort op voortgezet onderwijs.
Het pakte mij niet , deed liever onzin uitspoken en ouwehoeren tijdens de lessen.
Enkel wanneer een leraar afweek van de geijkte paden en eens met wat kwam over wat er speelde in de maatschapij dan werd ik enthousiast.
Daar wist ik wel het nodige van aangezien ik dagelijks de krant las , nieuws keek.
Iets wat ik nu als volwassen iemand helemaal niet meer doe overigens.
Op zeker moment werd ik bevriend rond mijn 14de met een jongen die ook uit een gezin kwam waar het thuis niet zo lekker liep.
Onze gemeenschapelijk noemer was hardrockmuziek.
We kenden elkaar tot dan niet.
Mijn moeder maakte mij erop attent dat zij een moeder kende wiens zoon ook van die schreeuwmuziek hield.
En die dezelfde avond naar een concert wilde gaan van de Nederlandse hardrockband Picture in de Boerderij te Geleen , maar geen vriend had die mee wilde.
Ik had ook lucht gekregen van dit concert en wilde hier ook naar toe.
Dus de stoute schoenen aan , aanbellen op zijn woonadres , handje schudden en op naar het concert.
Dit moment is een van mijn merkstenen in mijn leven , is van grote invloed geweest en heb een dierbare herinnering hieraan.
Hoewel hij inmiddels al vele jaren niet meer leeft , denk ik vaak terug in liefde aan onze bijzondere band die we jaren hadden.
We werden vanaf dat moment beste vrienden en zouden samen de nodige avonturen beleven.
Zoals bijvoorbeeld samen op tienertoer met de trein.
Destination De Zeedijk.
Een soort van Hades in de bovenwereld.
Drusdealers die met gierende banden naast je stopten om te vragen of je wit of bruin wilde kopen.
Gebruikers die je fietsen wilden aansmeren voor een joetje.
Vrouwen achter het raam die hun lichaam verkochten.
Peepshow waar je als knaap van 14 gewoon binnen kon lopen.
Na 2 gulden hadden we het wel gezien , daar niet van.
Zelf blowen deden we nog niet , maar dat zou gauw hierop volgen.
Wie met het idee kwam dat is verloren gegaan in de mist der tijden.
Maar de beslissing lag opeens op tafel.
We wilden dit proberen.
Waar we al zo vaak vaak over gehoord hadden.
Hash.
Dit woord met de negatieve lading vanuit mijn ouders en opvoeders.
Hashkikkers.Hashsprietzers.
Dit had ons beider interesse.
Navraag bij anderen leerde ons over een kroeg waar een gast rondliep dit dit verkocht.
We kwamen hier wel eens maar tot dan wisten we dit niet.
We spraken hem aan en maakten de deal rond op toilet.
Hoe spannend zal het toen voor ons geweest zijn.
Je eerste stukje hasj kopen.
Dit in een sigaret verwerken.
Geen idee meer waar en hoe.
Maar wat ik wel nog weet dat we samen na de eerste trekken en het effect hiervan elkaar aankeken en samen wisten , this is it.
En lachen natuurlijk.
De trein was vertrokken.
Wikipedia
https://nl.wikipedia.org
Lachkick
Een lachkick is een voortdurend en onbeheerst lachen ten gevolge van inneming van een middel met roesverwekkend of hallucinogene werking.
Heel herkenbaar Marcel, en tevens ook een deel van het antwoord op vragen als "waarom de ene wel en de andere niet?"
BeantwoordenVerwijderen