Mijn-verleden.

Je had beter kunnen weten denk ik achteraf.

Maar of ik dat destijds rond mijn negende begrepen zou hebben daar twijfel ik aan.

Nu terugblikkend denk ik dat ik mij toen al wilde intoxiceren , en mij anders wilde voelen als hetgeen wat het dagelijkse leven te bieden had.

Daarnaast was de hele spanning rondom het doen van dingen die niet mochten ook mooi mee genomen.

Afzetten tegen het gevestigde.

Zaken die in mijn geval jaren later bijdroegen aan het opbouwen van een stevige verslaving.

Mijn maatje en ik vonden een pakje peuken op straat.We hoefden niet lang na te denken wat wij met deze wilden doen.

Alle grote mensen in ons leven gaven ons tenslotte het  ( on ) goede voorbeeld.

Anti rookcampagne had nog niemand van gehoord en bij een consult bij de huisarts stak deze steevast een peuk aan alvorens je te woord te staan vanachter zijn bureau.

Oppaffen dus, paffen tot je blauw en geel zag.

Kotsemisselijk werden we ervan.

Maar dat mocht de pret niet drukken.

De teerling was geworpen.

We wilden meer.

We begonnen thuis sigaretten te bietsen, om die dan ergens samen stiekem op te gaan smoken.

Hoewel we het niet lekker vonden haalden we toch iets uit dit gedrag.

Want wat is nou lekker aan het roken op die leeftijd denk ik achteraf.

Maar de spanning.

Het geheimzinnige.

Het doen wat grote mensen deden , ook in films , dat was zo een ding.

Het werd al gauw van kwaad naar erger want we gingen op bouwplaatsen containers napluizen op weggegooide pakjes shag om zo vanuit deze nog wat te roken te bemachtigen om deze vervolgens op te kunnen 'vlempen'.

Soms deden we ook wel eens wat openbreken zoals een bouwkeet , buurthuis of de basisschool waar wij les kregen.

Het groepje vrienden waar wij deel van uit maakten had een wisselende samenstelling.

De missie was dingen uitvreten na schooltijd en in het weekend.

Een van de raddraaiers dat was ikzelf.

Het steeds grenzelozer worden zat er toen al in.

Mogelijk vraag jij je als lezer af , waar waren je ouders ? Thuis denk ik dan.

Alle gekheid op een stokje.

Die waren grotendeels afwezig.

Mijn vader had mijn moeder ontmoet in een café waar zij werkte en binnen no-time 'moesten' ze trouwen.

Omdat ik op komst was.

Een moetje dus , het verplicht trouwen zoals dat in die tijd nog meestal ging.

Mijn oma , de moeder van mijn vader heeft mijn eigen moeder tijdens de zwangerschap vaker slecht behandeld.

Hier had ik tijdens mijn kinder en tienerjaren geen weet van.

Mijn moeder heeft mij dat pas na de scheiding van mijn ouders verteld,zo rond mijn 17de.

Oma leefde toen al niet meer.

Beide opa's en zij overleden rond mij 15 levensjaar.

De dingen die zij deed bij mijn moeder waren traumatisch van aard voor haar , en denkelijk dan ook weer in-direct voor mij.

Slaan.

Haren trekken.

Schreeuwen dat mijn moeder haar zoon verleid had.

Ook toen mijn moeder hoogzwanger was bleef ze dit nog doen..

Er werd dus een trouwerij gepland en voorbereidingen getroffen voor het feest.

Dit kruiste zich onfortuinlijk met het overlijden van mijn andere oma.

Echter was alles al in gereedheid gebracht voor het trouwen.

Wat betekende dat er eerst in de ochtend een begrafenisdienst voor de moeder van mijn moeder plaatsvond,om daarna even lüstig zoals men dat hier in het zuiden zegt over te gaan naar het voltrekken van het huwelijk. Natuurlijk heb ik vanaf het moment dat ik kon gaan denken vaker tegen mezelf gezegd wtf.

Wat een gedoe allemaal.

De vader van mijn ma die was op veertienjarige jongen zijn arm kwijtgeraakt op de mijn.

Dit heeft denkelijk een zware wissel op zijn eigen leven maar zeker ook op het leven van zijn dochter die enigst kind was , mijn moeder ,  gehad en mijn oma,die behalve van foto's en verhalen altijd een grote onbekende voor mij is gebleven.

Hij is uiteindelijk een groot deel van zijn leven alcoholist geweest..

Sloeg zijn vrouw en dochter.

Geboren is mijn moeder in 39.

Heeft mijn nog verteld dat zij zich nog de evacuatie van Kerkade in 45 kon herinneren.

Ik wilde al vanaf jongs af aan niets meer met deze man van doen hebben.

Zat in het bejaardentehuis en had altijd een pokkehumeur.De eerste jaren van mijn leven werd ik gewoon altijd meegenomen.

Op zeker moment was ik dit echter zat.

Heb dan ook zolang kenbaar gemaakt dat ik niet meer mee wilde op bezoek tot dat dan ook niet meer hoefde.

Dat zal rond mijn achste levensjaar zijn geweest.

Mijn moeder is ondanks alles altijd op bezoek blijven gaan bij hem en droeg haar lot in deze.

Hij overleden toen ik 14 was.

Haar loyaliteit dat is iets wat ik altijd in haar bewonderd heb.

De vader van mijn eigen vader was een hele rustige man.

Gevochten aan het Oostfront.

Was opgeroepen in 42.

Werkte ervoor al in de mijn.

Duitser die in Nederland woonden moesten naar het leger.

Kwam een dik jaar na de oorlog pas weer thuis aangezien hij krijgsgevangen had gezeten.

Heeft mij wel vaker verteld dat ze tijdens kerst samen kerstliederen zongen en dat ze de Russische soldaten dat ook konden horen doen.

Oma heeft mij een keer verteld dat ze bericht had gekregen dat opa in Berlijn in het ziekenhuis lag op het eind van de oorlog omdat hij gewond was geraakt.

Vervolgens is ze samen met mijn vader die in 43 geboren is op reis gegaan om hem te bezoeken.

Omdat door de bombardementen amper nog treinen reden duurden dit bijna 2 weken.

Toen ze aankwam was opa alweer terug naar het front.

Mijn vader stamde uit een gezin van 5 jongens.

Hij was de oudste.

Ging jong werken om financieel bij te dragen.

Met 13 richting de mijn.

Maar heeft het geluk gehad om met 15 naar de beroepsschool te hebben kunnen gaan om een vak in de bouw te leren.

Mijn oma die ik wel kende tijdens haar leven was altijd goed voor mij.

Ik was de stamhouder.

Haar favoriet.

Mijn favoriet was opa.

Ik kwam graag bij hun.

Ook als beginnend puber ging ik vaker spontaan bij hun op bezoek.

Vond hier iets wat ik thuis al jaren miste.

Thuis voelde ik al jaren aan dat er zaken niet klopten tussen mijn ouders.

Affectie en genegenheid tussen hun was schaars.

Deden vooral vaak dingen ondernemen zonder elkaar.

Of soms met mij.

Heel weinig samen als gezin.

Rond mijn achste liet mijn moeder zich vaker ontvallen dat ze niet gelukkig was.

Weg wilde.

Als ik haar dan vroeg waarom ze niet ging scheiden , zal wel met selectieve perceptie te maken hebben gehad dat ik daar überhaupt van het bestaan hier van af wist , dan was het antwoord steevast dat dit niet zo makkelijk was.

Vaker zei ze dat als ze alles had geweten dan was ze er nooit aan begonnen.

Dit vertaalde ik toen naar mijzelf en voelde mij ongewenst , afgewezen.

Dus ging ik buitenshuis op zoek naar erkenning.

Door mijn grenzen steeds verder op te rekken mbt grenzeloos gedrag.

Gevaar opzoeken , indruk maken.

Het stoutste en ondeugendste jongetje van de klas te willen zijn.

Vanaf de middelbare kreeg ik nieuwe vriendschappen en liet ik mijn vriendjes uit mijn kinderjaren steeds meer los.

Deze nieuwe vrienden hadden hadden hun muzieksmaak , heavy metal , maar ook het stuk grenzen overschrijden met mij gemeen.

Het ging nu niet meer over het stelen van peuken en snoepgoed maar over op bestelling spullen stelen gaan in winkels.

Zoals kleren.

Lp,'s

Thuis stal ik soms geld.

Werd soms betrapt hierbij maar dit had geen consequentie erna.

Als ik weer eens iets had uitgevreten , zelfs als er politie bij aan de pas kwam dat zei men vader slecht , niet meer doen jong.

Tot zover het opvoedkundig aspect in deze.

Achteraf heb ik vaker gedacht wat had ik tien nodig gehad.Wat hadden ze anders kunnen doen.

Op zijn minst eens het gesprek aan gaan , denk ik nu.

Maar ik denk dat beiden overvraagd waren en zelf nog niet eens wisten wat ze met zichzelf moesten.

Nog te zwijgen wat te doen met mijn gedrag.

Ze lieten mij mijn gang gaan.

Naar het jongerencentrum laten gaan op jonge leeftijd.

Waar ook alcohol te krijgen was.

Maar aangezien er ook geen voorlichtings campagne in die tijd was over de risico's van alcoholgebruik deden mijn ouders hier ook niet aan.

Alcohol was gemeengoed, net als roken in die tijd.

Dat was ' normaal ' .

Dus begon ik al jong met drinken.

Eerst met mate rond de leeftijd van 12 om vervolgens goed gas te gaan geven rond 14.

Denk niet dat ik hier over hoef uit te weiden.

De meesten kennen het effect van alcohol wel , het sociale smeermiddel.

En de kater.....de dag erna.

Kan mij niet bezinnen dat in mijn vriendengroep niemand alcohol dronk.

Alleen maakte de een het bonter als de ander natuurlijk

Und dann kamen die drögen.